ای پرستوی زیبای وجودم که درفضای بی کران روح خسته ام ودراسمان کبودقلبم آشیانه ای ساخته ای کاش می دانستی که چقدردوستت دارم. توای لطافت صبح توای یگانه جانم گرچه من وتوازهم دورباشیم اماپاکی وصداقت ومهربانی توهمیشه همدم من خواهدبود گل وجودت درگلدان قلبم سرسبزوشاداب خواهدماند
وعشق روایت سوختنئ وروشنایی بخشیدن به روح مجروح عاشق است
نوشته های دیگران()
